Rust in concentratie

Een titel die de jonge spelers die me volgen bekend in de oren zal klinken. Vandaag was voor mij een heftige dag. Zonder te veel over het verhaal weg te geven, kan ik wel zeggen dat een aantal scènes niet evident is om te spelen. Met een 8-tal mensen om je heen in een kleine hotelkamer, soms zo dicht op je vel dat ze bijna letterlijk op je schoot zitten, heb je rust en concentratie nodig om de scène te pakken, om intenties geloofwaardig neer te zetten, om de balans te vinden tussen inleving en overdracht. Je ziet in de bioscoop een heel intieme scène tussen twee mensen, heel close gefilmd, maar als je de camera achteruit zou trekken, dan zou je een hele groep mensen zien  en allerlei technische toestanden, een kader dat absoluut niet vrij is maar rommelig en druk.  Eerste spelprincipe van Stanislawski, mannen : noodzaak en verbeelding.

Van deze dagen heb ik geen foto's, ik heb er de tijd niet voor en er valt aan een hotelkamer niet zoveel te beleven.

Vandaag kreeg ik nog enkele foto's van Marc die hij afgelopen zondag nam tijdens de Derwisj-scène.

                                                    De graftombes van de Derwisjen

Kathleen, de vriendin van Marc,  en Karl. En natuurlijk , op de eerste rij : Kemal, die  er ondertussen qua garderobe flink op vooruit is gegaan : een muts, sloefjes en een Turkse broek.