Newroz

Gisteren hebben we een Koerdisch lentefeest (mee)gemaakt, we hebben Newroz gevierd. Het doet een beetje denken aan een Sint-Jansviering: het verwelkomen van de lente door met bloemen in het haar rond een vuur te dansen. De bloemen waren hier allerlei sjaals, een vuur was er ook en veel dansende en zingende mensen. Voor de Koerden heeft het feest ook een politieke betekenis, maar in ons verhaal komt dat aspect niet aan bod wegens niet aan de orde. Het was dan ook een prettige, muzikale, dansante en vrolijke bedoening. Marie is hier wat afwezig,  Karen kon toekijken en genieten van de sfeer.

Vandaag was het voor mij ook een rustige dag, maar voor de crew en Marc niet natuurlijk. Morgen ben ik weer meer aan de beurt.
Vanochtend draaiden we op een plek met een prachtig panorama. Volgens het script moest het regenen, dus werd de brandweer erbij gehaald.

Feest

Gisteren de eerste van twee vrije dagen. Tot 15.00 uur in mijn bed gelegen met keelpijn en pijnlijke spieren. Om 16.00 uur Elly en Joost gaan helpen in de keuken van het hotel: we eten  vol au vent met frietjes, gemengde sla, groene boontjes en applecrumble. Dat alles bereiden voor 30 man is een hele opdracht. Ik heb Elly en Joost een beetje in de steek moeten laten en ben geen boodschappen mee kunnen gaan doen, maar ik heb het dan later toch een beetje goed gemaakt. Er was trouwens hulp genoeg.

Script aan de boontjes, klankman aan de champignons

Ik aan de patatjes

Klankman aan de patatjes

Eerste regie-assistent aan de appels

En het smaakte....

Vandaag nog goed gerust maar toch ook even de oude stad bezocht met Marc, Sara en Elly. De mensen zijn hier heel vriendelijk, de juwelier waar ik souvenirs koop absoluut niet opdringerig maar heel gedienstig. We drinken thee in een oud paleis, een sfeervolle binnenkoer met een knappe dienster en een hippe ober die me, nadat ik een compliment geef over de prachtige Koerdische muziek die speelt, meteen de cd cadeau doet.

Op dit marktje bij een kledingkraam ontmoeten we een jonge Koerdische vrouw die perfect Nederlandstalig is. Zij is geboren in Rotterdam en op haar 16de teruggestuurd naar Turkije. Nu is ze hier al 6 jaar en verlangt er hevig naar terug naar Nederland te gaan. Ze is hier niet gelukkig, vertelt ze ons, ze is heel blij onze taal te horen en geeft meteen een fikse korting op onze aankopen. We staan er een beetje machteloos bij. Geen probleem, lacht ze, het is niet onze fout, ze houdt zo van onze cultuur en onze mentaliteit, ze is er tenslotte in opgegroeid, zij kan niet wennen hier in dit land dat volgens anderen het hare is.

Sara is gek op dieren, de jongetjes maken van haar enthousiasme gebruik om het op een koopje te gooien. Wat zou Sara dokken voor deze puppy?

Gebed of geen gebed, de moderne tijd eist ook hier haar tol

Even rusten, een theetje, een koffietje, een soepje



Nog enkele sfeerbeelden uit Hasankeyf, met dank aan Marc voor de foto's op dit bericht

Motel Hasankeyf

Foto van Joost Henderieckx (chef licht)

Zaterdag was het onze laatste draaidag in Hasankeyf. Het motel

 waarin de scènes opgenomen werden, verdient zelfs de status 'vergane glorie' niet. We hadden de 8-tal kamers die het telde voor twee dagen afgehuurd en wat mij betreft deed de man hier een gouden zaak. Toen we 's avonds nog een buitenscène draaiden, moesten we al onze spullen in één kamer verzamelen, want de andere kamers waren allemaal gereserveerd voor de nacht. 

Ik denk dat ik nog liever buiten zou slapen.

Er was een wielerwedstrijd gepland die dag waardoor het gehucht ineens een druk dorp werd, met het afzetten van de zijstraat door de politie én als klap op de vuurpijl een doortocht van de eerste minister (met toeters en bellen). Behalve de jongens van de klank heeft niemand daar  veel van gemerkt, we zaten de hele dag binnen.

Het was erg warm. Tijdens een pauze ben ik naar het marktje gelopen samen met Jafak (kleding) om een sjaaltje te kopen. In het winkeltje waar ik het kocht zaten twee oudere mannen te weven.

De Turkse vrouwen uit de ploeg hebben me meteen een inlandse tooi aangemeten maar ik ben er duidelijk niet voor gemaakt. Bij hen staat het supermooi.

met Hulya, tweede regie-assistent

Het avondmaal hadden we op de buitenlocatie, aan het water, frisjes maar gezellig.

We draaien nu twee dagen in het hotel waar we verblijven en dan, twee dagen vrij. Iedereen is er aan toe, het was een lange periode draaien zonder echte rust.

Hasankeyf

We filmen deze dagen in Hasankeyf, een rotsgebergte waar tot voor 15 jaar nog mensen in holen woonden. Nu is het in het hoogseizoen een toeristische attractie maar dat zou wel eens snel kunnen veranderen. Het plan van de overheid bestaat erin een grote dam te bouwen en dan verdwijnt dit erfgoed voor altijd onder water.

We hebben voor het eerst echt zomerweer. Na een beklimming van een kwartiertje bereiken we de top waar we onze scène gaan draaien. Al het materiaal moet mee naar boven en dat is geen sinecure.
Later op de dag wordt voor ons de poort geopend die toegang verschaft tot een gedeelte dat niet voor publiek toegankelijk is. De hele site maakt een enorme indruk op iedereen

Paraplu tegen de zon : acteurs die bruin worden dat is niet continu en zorgt in de montage voor problemen

Ingang voor de toeristen

Kemal de toerist

Net achter de poort :