Script aan de boontjes, klankman aan de champignons
Klankman aan de patatjes
Eerste regie-assistent aan de appels
En het smaakte....
Vandaag nog goed gerust maar toch ook even de oude stad bezocht met Marc, Sara en Elly. De mensen zijn hier heel vriendelijk, de juwelier waar ik souvenirs koop absoluut niet opdringerig maar heel gedienstig. We drinken thee in een oud paleis, een sfeervolle binnenkoer met een knappe dienster en een hippe ober die me, nadat ik een compliment geef over de prachtige Koerdische muziek die speelt, meteen de cd cadeau doet.
Op dit marktje bij een kledingkraam ontmoeten we een jonge Koerdische vrouw die perfect Nederlandstalig is. Zij is geboren in Rotterdam en op haar 16de teruggestuurd naar Turkije. Nu is ze hier al 6 jaar en verlangt er hevig naar terug naar Nederland te gaan. Ze is hier niet gelukkig, vertelt ze ons, ze is heel blij onze taal te horen en geeft meteen een fikse korting op onze aankopen. We staan er een beetje machteloos bij. Geen probleem, lacht ze, het is niet onze fout, ze houdt zo van onze cultuur en onze mentaliteit, ze is er tenslotte in opgegroeid, zij kan niet wennen hier in dit land dat volgens anderen het hare is.
Sara is gek op dieren, de jongetjes maken van haar enthousiasme gebruik om het op een koopje te gooien. Wat zou Sara dokken voor deze puppy?
Gebed of geen gebed, de moderne tijd eist ook hier haar tol
Even rusten, een theetje, een koffietje, een soepje
Nog enkele sfeerbeelden uit Hasankeyf, met dank aan Marc voor de foto's op dit bericht
Vandaag nog goed gerust maar toch ook even de oude stad bezocht met Marc, Sara en Elly. De mensen zijn hier heel vriendelijk, de juwelier waar ik souvenirs koop absoluut niet opdringerig maar heel gedienstig. We drinken thee in een oud paleis, een sfeervolle binnenkoer met een knappe dienster en een hippe ober die me, nadat ik een compliment geef over de prachtige Koerdische muziek die speelt, meteen de cd cadeau doet.
Op dit marktje bij een kledingkraam ontmoeten we een jonge Koerdische vrouw die perfect Nederlandstalig is. Zij is geboren in Rotterdam en op haar 16de teruggestuurd naar Turkije. Nu is ze hier al 6 jaar en verlangt er hevig naar terug naar Nederland te gaan. Ze is hier niet gelukkig, vertelt ze ons, ze is heel blij onze taal te horen en geeft meteen een fikse korting op onze aankopen. We staan er een beetje machteloos bij. Geen probleem, lacht ze, het is niet onze fout, ze houdt zo van onze cultuur en onze mentaliteit, ze is er tenslotte in opgegroeid, zij kan niet wennen hier in dit land dat volgens anderen het hare is.
Nog enkele sfeerbeelden uit Hasankeyf, met dank aan Marc voor de foto's op dit bericht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten