Vandaag een rustdag voor we de laatste 5 draaidagen aanvatten. Gisteren was het de laatste nightshoot, voorzien tot middernacht, maar het was toch bijna 2 uur voor we weer in het hotel waren. Het steeds wisselen van shift (dan weer om 5 uur opstaan en om 18 uur gedaan , dan weer om 12 uur in make-up en om middernacht gedaan) is echt wel vermoeiend, niet alleen voor de iets oudere crweleden onder ons :). De komende dagen wordt het weer steeds om 5 uur opstaan, douchen, ontbijten en om 6 uur bij Sara op de kamer om mijn haar te fatsoeneren. Ik zal superblij zijn als ik het terug kort kan laten knippen.
Gisteren hebben we veel sneeuw gezien en morgen zal dat niet anders zijn.
De scènes speelden zich af op een reisbus en de buschauffeur die hiervoor was gecontacteerd was een man met temperament. Hij sprak niet, maar riep de hele tijd en aan de reacties van de Turkse figuratie te horen was hij bijzonder komisch. Hij maakte zich druk dat we steeds opnieuw hetzelfde filmden (zo begreep hij het toch) - en concludeerde dat we onze stiel niet kenden. Als iets niet goed is, dan moet ge het weggooien, zei hij, en het niet telkens opnieuw proberen. Het was voor hem ook echt een lastige karwei , dat manoeuvreren met die bus de hele tijd.
Film is bedrog, zei ik gisteren tegen Rik, waarop hij repliceerde : nee, film is geen bedrog, film is illusie.
Daarin heeft hij gelijk natuurlijk, alleen denken veel mensen dat film de realiteit weergeeft, terwijl die op een filmset dikwijls erg ver te zoeken is.
Als mensen voor het eerst op een filmset komen, dan kijken ze vreemd op. Dat dit zo'n ambachtelijk vak is, dat het zoveel geduld, tijd en concentratie vraagt, beseft haast niemand. Het publiek kijkt naar een verhaal en, als het goed is, ziet het niet in hoeveel verschillende camerastandpunten één scène werd opgenomen, hoeveel keer opnieuw die concentratie door de acteurs moet worden opgepakt, hoeveel keer een cameraman door zijn lens heeft gekeken, hoeveel lichtaanpassingen er gebeurden, hoe scherp er door geluidsmensen geluisterd en gefilterd wordt, hoe een regisseur alles overschouwt en probeert zijn montage al te visualiseren, hoe strak de continuïteit op alle vlakken in het oog wordt gehouden, enzovoort enzoverder. Film is een teamsport, maar topsport is het, zeker weten.
En dat is maar goed ook, je hoort de noten ook niet als Pieter Wispelwey speelt, je hoort alleen de muziek.
Lunchen en dineren hebben we al in allerlei gelegenheden gedaan, maar er komt meestal hetzelfde op tafel : linzensoep, tomaat met komkommer, kip met groentjes en rijst, of meatballs met groentjes en rijst. Alcohol is er nauwelijks , dus drink je cola of fanta of water, of (en dat is mijn favoriet) ayran: 1 deel yoghurt, 2 of 3 delen water en zout. Erg fris en lekker.
Maar ik kijk uit naar de entrecote met rocquefortsaus, de frietjes en de gemengde sla + de lekkere chardonnai die ik volgende zaterdagavond bij mij thuis zal nuttigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten