We zijn aan de laatste lange spurt begonnen: vier draaidagen, 1 rustdag (sleepday), 5 draaidagen en dan naar huis. Twee van de eerste vier draaidagen zitten er al op en het wordt nu ook fysiek voor iedereen heel zwaar. De draaidagen zijn lang en intens en de omstandigheden waarin je moet werken soms toch wel lastig. Woensdag hadden we als locatie een hotelletje in een achterafstraatje van Tatvan. De eerste scène speelde zich buiten af en daarna gingen we naar binnen. Makkelijk denk je dan, rustig binnen. Maar het leven gaat verder en ook hotelletjes willen al wel eens restauratiewerken uitvoeren. De man die de badkamer boven kwam betegelen probeerde tussen de shoots door zijn klusje te klaren, met ongeruste opmerkingen van de crewleden tot gevolg in de trant van: heeft iemand die mens duidelijk gemaakt dat hij niet te veel cement ineens moet aanmaken? De hoteleigenaar moest zijn elektriciteitstoevoer uitschakelen want overal bromde er wel iets en de oorsprong ervan was moeilijk te detecteren. Als klap op de vuurpijl begon in de namiddag een zware sneeuwruimer de straat voor het hotel proper te maken. Een of andere ambtenaar had gezien dat we een scène in de straat hadden gefilmd en wilde een 'proper' beeld geven van zijn stad. Dat we allang weer binnen filmden, was duidelijk geen argument. De oren van geluidsmannen Vincent en Diego floten die avond, denk ik.
Gisterenavond na een middagje scènes met dialoog, nog vier uur lang loopshots in de straten en steegjes. Op een bepaald moment was er iets aan de hand enkele meters van waar wij stonden - een gevecht bleek later-. De figurant die net een microfoontje met zendertje opgespeld kreeg, zette het op een lopen: mee gaan vechten bleek leuker dan in een film meespelen. Kort daarna werd het zendertje met micro op straat teruggevonden en door een vriendelijke man aan ons terugbezorgd. Dan maar een andere figurant gepromoveerd tot acteur.
Ik heb voor het moment geen nieuwe foto's meer maar hoop er gauw nog te krijgen van crewleden die meer energie hebben om af en toe een foto te maken. Wie meer wil weten en zien over de film, er is een facebookpagina aangemaakt : 82 dagen in april/82 days in april
Neen, dit is geen kerstkaartje, dit is Tatvan, Oost-Turkije april 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten